qulluq — 1. is. 1. Xidmət, iş, vəzifə. O, böyük qulluqdadır. – Qulam mətbəədə qulluğa düzəldi. M. C.. // İş yeri, iş. <Turab> qulluğa yorğun getdi. Qızarmış gözlərinin altı kölgəli idi. Tez tez əsnəyirdi. M. Hüs.. Qulluq etmək – 1) xidmət etmək, bir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məmlukiyyət — ə. qulluq, köləlik … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
rəqiyyət — ə. qulluq, köləlik … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xidmət — is. <ər.> 1. Bir idarədə, müəssisədə və s. də maaşla qulluq etmə, işləmə, rəsmi vəzifə yerinə yetirmə. Xidmət etmək – bir idarədə, müəssisədə və s. də maaşla işləmək, qulluq etmək, rəsmi vəzifə yerinə yetirmək. Qorodovoy Kərbəlayı Zal… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cismpərvər — ə. və f. öz bədəninə qulluq edən, işigücü özünə qulluq etməkdən ibarət olan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dayə — is. <fars.> 1. Uşağa baxan, uşağa qulluq edən qadın; mürəbbiyə. O zaman dayə, Əli ilə bərabər gəzməyə getmək istəyirdi. İ. M.. <Ağca> dünyagörmüş xanımların məsləhəti ilə bir dayə tutub, uşağı ona tapşırdı. M. C.. // Özgə uşaqlarına… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fırfıra — is. 1. Çox iti fırlanarkən bir ucu üzərində dik vəziyyətdə duran dairə və ya şar şəklində oyuncaq; fırlanqıc. Fırfıra fırlatmaq. 2. fiz. Dayaq nöqtəsi ətrafında istənilən sürətlə fırlana bilən bərk cisim. ◊ Fırfıra kimi fırlanmaq məc. –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
istehkamçı — is. hərb. İstehkam hissələrində qulluq edən hərbi xidmətçi; istehkam qurma mütəxəssisi. // İstehkam işləri ilə məşğul olan, istehkam hissəsində qulluq edən. . . İstehkamçı zabitin, nəsə inşaat mütəxəssisi olduğunu zənn edir, öz yanına işə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iş — is. 1. Fəaliyyət, çalışma, zəhmət, əmək. Əqli iş. Fiziki iş. İş görmək. Elmi iş. İşlə məşğul olmaq. – İş insanın cövhəridir. (Ata. sözü). İş rəncbərin, güc öküzün, yer özününkü; Bəyzadələri, xanları neylərdin, ilahi! M. Ə. S.. İş nə qədər qızğın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
pərvəriş — is. <fars.> Bəsləmə, yediribiçirmə, qulluq etmə, yetişdirmə, qulluq, tərbiyə. Üç körpə uşağın pərvəriş, təlim və tərbiyəsi anam Dürnisənin öhdəsinə düşür. S. S. A.. Pərvəriş tapmaq (etmək) – böyümək, inkişaf etmək, yetişmək. . . Hər bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti